مَلَچ (نام علمی: Ulmus glabra) نام گونه‌ای درخت جنگلی است. در فرهنگ معین این درخت گونه‌ای نارون شمرده شده، که در شمال همین نام ملچ را دارد، در خراسان گرزم و نام فارسی عام آن گِریز آمده است چوب ملچ به رنگ قهوه ای مایل به قرمز است و گاهی اوقات رگه‌های سبز رنگی در آن دیده می‌شود. چوبی درشت‌بافت، نیمه‌سخت و نیمه‌سنگین، نسبتاً بادوام و در برابر ضربه بادوام و نسبت به خمش مقاوم است. از این چوب بیشتر در ساختمانهای چوبی، ساخت مبلمان ،ساخت درب، روکش، قایق سازی، وسایل ورزشی، در و پنجره وتخته لائی استفاده می‌شود.
نام فرانسه:
Orme blanc
O.de campagne
نام انگلیسی:
Mountain elm
Broad leaved elm
نام فارسی: ملچ یا نارون کوهی دارای نام های محلی زیر است:
- ملج، ملچ (کلاردشت، کلارستاق، نور و کجور)
- ملیج(کتول ورامیان)
- سرخه، لوروت(رودسر و لاهیجان)
- شلدار(مینودشت)
- لونگا(رامسروشهسوار)
- وزم(آستارا وطوالش)
- قره غاج(ارسباران)
در کتب سنتی غرغار جبلی ، پشه خوار و پشه خام آمده است.
بلندی نارون کوهی شبیه بلندی اوجا است ، برگ های درشت ، بیضی یا تخم مرغی ، نوک تیز ، دندانه دار دارد. طول هر برگ 5 تا 16 سانتی متر است و شبیه اوجا میوه ای به شکل بیضی و بال دار دارد.
ملچ بومی جنگل های اروپا ، آسیای شمالی و ژاپن است و در جنگل های شمال ایران در ارتفاعات میان بند از ارسباران تا گرگان انتشار دارد.
نارون از طریق کاشت تخم صورت می گیرد . نارون از 15 تا 20 سال به بعد هر سال مقدار زیادی تخم می دهد. معمولا کاشت تخم نارون در محل اصلی نتیجه خوب نمی دهد . تخم ها پس از برداشت در خاک خزانه مناسب کاشته و روی آن حدود یک سانتی متر خاک نرم و خوب می ریزند . بعد از رشد نهال ها ، آنها را به خزانه دیگری منتقل می کنند و با فاصله بیشتر میکارند و 2 تا 3 سال بعد از رشد کافی به محل کاشت اصلی منتقل می کنند. برای مصرف دارویی قسمتی از پوست که به چوب متصل است را به شکل تسمه های باریک بسته بندی و لوله کرده وارد بازار می نمایند.